Vertrek in België
Dinsdag 3 oktober. Het is nog diep in de nacht als we bij Ley en Marleen worden verwacht om de taxi te nemen richting Zaventem. Onze vlucht naar Marsa Alam vertrekt immers al omstreeks 06.00 uur. Na maanden van aftellen stond iedereen natuurlijk te popelen om te vertrekken, dus we waren allemaal stipt op tijd.
Eenmaal in Zaventem aangekomen, konden we al vrij snel onze bagage inchecken. Dat verliep voor iedereen vlot, behalve voor mij. Mijn grote Mares-duiktas paste niet goed op de band waarop de dame aan de balie vroeg: “wat voor bagage zit er in die tas?”. Onwetend en slaapdronken antwoordde ik: “duikmateriaal”. Toen er een ongemakkelijke stilte viel, besefte ik dat ik wel eens iets verkeerd gezegd kon hebben. Blijkbaar moet sportmateriaal aangegeven worden zodat de bagage extra verzekerd is, maar niemand doet dat… Gelukkig kwam ik er met een waarschuwing vanaf (niet bijbetalen gelukkig) en kon mijn bagage gewoon ingecheckt worden, weliswaar na afgifte bij de oversized bagageband.
Na de securitycheck, die overigens ook vlot verliep, was het tijd voor een koffie en wat lekkers. Bij het afrekenen merkte één van onze reisgenoten dat zijn bankkaart kwijt was. Oei, het eerste obstakel van deze reis. Was deze misschien kwijt geraakt bij de security? Navraag daar maakte ons niet wijzer. Tijdelijk blokkeren dan maar en er verder niet van wakker liggen (achteraf bleek deze kaart gewoon bij onze reisgenoot thuis te liggen, gelukkig maar).
Aankomst in Marsa Shagra
Na een vlotte vlucht, waarbij sommigen onder ons eindelijk wat konden slapen, en een taxirit kwamen we aan bij ons basecamp voor de komende week: Red Sea Diving Safari, Marsa Shagra.
We gaven onze bagage af bij de receptie en konden nog aanschuiven voor het middagmaal, want we waren intussen toch wel uitgehongerd. Na het eten kregen we onze tent, hut of chalet toegewezen en konden we onze koffers uitpakken en inchecken bij het duikcentrum.
In het duikcentrum kregen we allen een persoonlijke locker en kapstok om ons materiaal op te bergen.
Ley en Marleen gaven ook uitleg over de werking van het kamp en de gebruiken in de diveshade. Ze gingen ook in het duikcentrum bespreken wat de mogelijke uitstappen waren voor de komende week.
Sylwia stond deze vakantie in voor de ploegindeling. Er werd besloten om elke dag in ploegen van 3 à 4 duikers te duiken (als er dan iemand af valt, kan er nog steeds gedoken worden) en we mochten al wensen doorgeven voor de eerste duikdag zodat ze aan de indeling kon beginnen.
Eindelijk, het kan nu echt beginnen.
Woensdag 4 oktober - Induiken
Woensdag 4 oktober. Vandaag was het de eerste duikdag waarbij er vier duiken gepland stonden op het huisrif. We spraken af dat er de eerste duik niet vanaf de boot werd gedoken om er even in te komen. De eerste duikdag werd ik ingedeeld met Joost. Voor duik twee en drie besloten we om ons uit te laten zetten met de zodiac. De vierde duik was weer een kantduik omdat het een nachtduik was. Alle ploegen hebben deze eerste dag al heel was leven gespot: octopussen, murenes, anemoonvissen,…
Ook boven water was het gezellig. Tussen de duiken door was er tijd om gezellig samen te zijn in het café en te babbelen of rummikub te spelen.
De volgende dag stond al een eerste uitstap gepland dus we gingen vroeg naar bed.
Donderdag 5 oktober - Elphinstone
Donderdag 5 oktober. De wekker ging bij de meesten onder ons al vroeg want om 06.00 uur was het meeting time voor de uitstap naar Elphinstone. Elphinstone is een op zichzelf staand rif in de Rode Zee. Het is een zeer bekende duikstek die druk wordt bezocht door lokale duikcentra en liveaboards. De sterke stromingen hier kunnen witpunt- en hamerhaaien naar dit rif brengen, maar ook andere soorten zijn veelvuldig aanwezig. Omdat er hier sterke stroming kan staan, is deze plaats niet geschikt voor beginnende duikers.
Het rif is ongeveer 400 meter lang, gaat tot wel 100 meter diep maar is vooral prachtig begroeid. Ideaal dus om vroeg in de ochtend haaien te gaan spotten, dachten wij.
Onze groep werd in twee gedeeld en elke groep kreeg een gids mee. Ik zat in de groep van gids Banna die werd omgedoopt tot “sharkman”.
Elphinstone bevindt zich op ongeveer een half uur varen van Marsa Shagra. Helaas stonden er op deze dag wat golven waardoor het niet zo comfortabel was op de zodiac. Aangekomen telden we maar liefst dertien liveaboards die er voor anker lagen, en dan hadden we de plaatselijke duikcentra die aanwezig waren met hun zodiacs nog niet mee geteld. Dat was ook duidelijk op het rif. Er waren zo veel bellen van andere duikers dat ik me in een bubbelbad waande.
Om de kans op haaien te vergroten gingen we na een korte duik langs de rifwand wat meer in het blauw duiken. Helaas spotten we geen haaien. Gids Banna dacht dat hij een staart had gezien tijdens het maken van de veiligheidstrap, maar ja, daar hadden wij niets aan. De arme man heeft het de hele week mogen horen.
De rest van de dag doken we op het huisrif waarbij één ploeg het geluk had om een adelaarsrog te zien.
En net als de tijdens de eerste nachtduik, werden er ook deze avond weer talloze sterrenkijkers gespot. Deze grappige en bijzondere vis zit verstopt in het zand. Enkel de oogjes komen er bovenuit waardoor we er echt naar moesten speuren. Gelukkig hebben alle duikers hem deze reis gezien.
Na het avondeten was er tijd voor gezellig samenzijn op het strand. Het was onze eerste echte borrelavond want we waren niet meer moe van de reis en we moesten de volgende dag niet vroeg op voor een uitstap.
Vrijdag 6 oktober - Huisrif en feest
Vrijdag 6 oktober. In de voormiddag doken we twee keer op het huisrif. Opnieuw zagen we heel wat leven. Voor de eerste keer deze week werd er een torpedorog gezien. Ook de schildpadden en de murenes waren weer van de partij.
Om 14.00 uur zouden we de tweede uitstap van deze week maken naar Long Canyon. Zoals de naam al doet vermoeden duik je hier door de het gangenstelsel van het rif. Het is een mooie route met veel draaiingen en bochten. Ik was er al ooit geweest maar had er toch zin in. Helaas kwam de gids met het slechte nieuws dat de uitstap afgelast was vanwege de vele wind en de dito golven. De trip met de zodiac er naar toe zou niet aangenaam zijn, en ook in het gangenstelsel zou er deining staan. We lieten het hoofd niet hangen en maakten er het beste van op het huisrif. De uitstap werd omgeboekt naar zaterdag.
Terwijl we in de namiddag genoten van onze koffie op het strand, zwommen er dolfijnen op het huisrif. Onder water hebben we ze helaas niet gezien.
Vandaag was het ook groot feest want Severine maakte haar 100e duik. Dit konden we niet onopgemerkt voorbij laten gaan, dus er werd bij de patissier een heerlijke chocoladetaart besteld. Severine trakteerde op Jägermeister, eis- und eiskalt.
Zaterdag 7 oktober - Meer feest en meer sterrenkijkers
Zaterdag 7 oktober. Vandaag was het al de vierde en ook voorlaatste duikdag. Stilaan sijpelde het besef binnen dat we al dichter bij het einde dan bij het begin van de vakantie waren. We lieten dit de pret niet drukken en maakten ons klaar voor een dag duiken op het huisrif en de uitstap naar Long Canyon.
De bijzondere vis waar ik eerder over schreef, de sterrenkijker, is een soort die we tot nu toe alleen nog maar bij nachtduiken tegen kwamen. Ley waagde zich vandaag aan een queeste om de sterrenkijker bij dag te vinden. Spoiler alert: de vis werd niet gespot. Wellicht zoekt deze soort overdag grote dieptes op in de hoop daar meer duisternis te vinden.
Om 14.00 uur stond de uitstap naar Long Canyon gepland. Tijdens het middageten viel het ons al op dat er weer veel wind stond en kleine schuimkopjes op de golven. De gids annuleerde de uitstap niet, maar liet de keuze aan ons om mee te gaan. Het zou 40 minuten varen zijn tot de duikplaats en onder water was er ook risico op deining. Met een aantal besloten we, waaronder ik, om niet mee te gaan op deze uitstap. Degenen die wel gingen maakten een mooie duik.
Zondag 8 oktober - Uitstap en feest
Zondag 8 oktober. De laatste duikdag, wat erg. Maar om deze vakantie in stijl af te sluiten brachten we vandaag een halve dag door op een liveaboard. Zo konden we eens proeven van het leven en duiken aan boord van een grote boot. We gingen duiken op een rif in open zee, en tijdens de heenvaart stond er al redelijk wat deining. Gelukkig kwamen we heelhuids aan. We maakten twee duiken op het rif en kregen nadien een lekker middagmaal.
Cedric maakte zijn 200e duik vandaag. Hij had een traktatie voorzien voor op de boot: chocolade snoeprepen. Gelukkig hadden deze de Egyptische warmte overleefd. Dat smaakte na het duiken!
Toen we aan onze terugvaart naar de haven begonnen, werden er dolfijnen gespot. Deze moesten we natuurlijk zien! Ze waren met ontzettend veel. De schipper laveerde zijn schip tussen deze grote scholen door.
Intussen ging de boot heen en weer. Ik had gedacht deze vakantie aan zeeziekte te ontsnappen. Maar helaas, dit mislukte. Ik moest toch overboord gaan hangen.
Omdat we een halve dag weg waren, konden we vandaag geen vier duiken maken. Met de derde duik van vandaag, een nachtduik, sloten we de duikdagen af.
Cedric moest natuurlijk ook nog gevierd worden en ook hij kreeg speciaal een taart.
Maandag 9 oktober - Rust voor de terugkeer
Maandag 9 oktober. Vandaag werd er niet gedoken. We dienen namelijk een no fly time van 24 uren te respecteren vooraleer het vliegtuig naar huis terug te nemen. Wat was het ineens warm vandaag. Zou het warmer zijn dan de afgelopen dagen? Wellicht niet, maar door het vele duiken koel je veel af. Gelukkig konden we wel nog zwemmen en snorkelen in de zee om verfrissing te zoeken.
Door de goede connecties van Ley en Marleen kregen we vandaag ook de kans om de plaatselijke decompressiekamer te bezoeken waar de dokter een heel heldere uitleg gaf. Hij vertelde ons ook dat er de laatste jaren minder ongevallen gebeuren wat ons wel gelukkig stemde. Per maand behandelt hij zo’n 8 tot 10 duikers in de decompressiekamerkamer van Marsa Alam. Deze kamer bedient de regio van El Quseir tot het zuiden van Egypte.
We mochten ook nog poseren voor een groepsfoto die op de instagrampagina van Red Sea Diving Safari gepost zou worden. Ga er zeker een kijkje nemen!
Omdat het vandaag onze laatste avond was, moest natuurlijk ook de drankvoorraad nog op. Dit was geen probleem tijdens een avond van gezellig samen zijn en moppen tappen.
Dinsdag 10 oktober - Back to Belgium
Dinsdag 10 oktober. Tijd om naar huis te gaan. De koffers zijn ingepakt en de rekeningen betaald. Helaas werden we wat laat opgehaald om naar de luchthaven te gaan waardoor we ons erg moesten haasten en geen tijd hadden om de traditionele pizza te eten. Gelukkig verliep de reis voor de rest vlot en waren we ’s avonds rond 21.00 uur in Neeroeteren. De week is om. De reis is gedaan. Tijd om terug de draad van het dagelijkse leven op te pikken en uit te kijken naar de volgende reis.
Annelien Goossens